Eindelijk een beetje diepgang in het verhaal. Nog geen pagina nadat ik de vorige keer was gestopt gebeurd er eens wat. De zoon van Paul (Michel) en diens neef (ik ben nu even de naam kwijt) hebben na een nachtje feesten wat geld nodig om nog een laatste pintje te drinken. Ze gaan daarvoor naar een pinautomaat maar daar ligt een dakloze vrouw te slapen, het stinkt enorm. Er gebeuren een paar dingen maar het komt er op neer dat ze in brand vliegt.
In het opsporingsbericht zijn de beelden op de beveiligingscamera nogal onduidelijk maar hun ouders herkennen ze meteen. 
Paul zou alles het liefst in de doofpot steken en wachten tot het overwaait. Dit is eigenlijk de reden waarom Serge zijn broer op restaurant vraagt, om alles te bespreken.
Eindelijk wat actie, tot ziens.

30 pagina's verder in het hoofdgerecht. Ik moet eerlijk zijn en zeggen dat dit verhaal me tegen begint te steken. De diepgang is echt 3 keer niks. Paul irriteert zich aan alles en verder vertelt hij over dingen die in zijn gedachten omgaan. Oké, zijn zoon heeft samen met zijn neef een dakloze geslagen en dit gefilmd. Verder houden zijn zoon en vrouw iets voor hem achter, maar ik hoop echt dat er iets interessants gebeurd want heel speciaal is het boek nu niet.
Hopelijk word het beter, ik val bijna in slaap. 

Dat was dus het voorgerecht. Paul verzinkt even in gedachten en denkt over zijn uitstap naar Frankrijk, naar het buitenhuisje van Serge. Hij ergert zich aan alles, en denkt dat de lokale bevolking de Nederlanders liever kwijt dan rijk is. Iedereen op het feestje, dat gegeven word bij Serge, is Nederlands.
Opeens staan er vijf Fransmannen voor de deur die de kinderen van Paul en Serge vasthouden. Daar stopt het en komen we terug in het restaurant, waar Babette, de vrouw van Serge zit te wenen. Volgens Serge is het de overgang.
Op naar het hoofdgerecht dan maar. 

Ik heb net een stukje verder gelezen in het boek. We zitten nu ongeveer in het midden van het voorgerecht. Paul, het hoofdpersonage, irriteert zich aan alles wat zijn broer doet. Alles gaat zoals je verwacht bij een diner in een restaurant.
De gerant is nogal vervelend omdat hij alles aanwijst met zijn pink, terwijl Serge zit te flirten met de nogal onhandige serveerster. Vroeger was Serge een totaal ander persoon, tot hij in de politiek ging.
Morgen misschien meer, tot dan.

Het heeft even geduurd, maar ik ben er nu toch eindelijk aan begonnen. Ik heb net het eerste deel van het boek gelezen. De hoofdstukken namelijk onderverdeeld in de verschillende delen van een diner, zoals ik net het aperitief achter de rug heb. Het leest redelijk vlot, voor mij ongeveer 1 en een halve pagina per minuut. Het verhaal begint met iemand die uit zijn eigen ervaring verteld hoe hij naar een duur restaurant moet met zijn vrouw, om daar zijn rijke broer te ontmoeten die kennelijk nogal veel bekijks heeft.
Buiten het diner verteld hij ook iets over zijn zoon, waarvan hij een bericht gelezen heeft die hem koude rillingen bezorgde.
Ik wil wel verder lezen, tot de volgende.

Ik heb net Het Diner van Herman Koch binnengehaald.
Ik weet niet precies wat ik ervan moet verwachten maar ik hoop op het beste. De kaft vertelt mij niet veel, ook staat er niet veel op de achterflap. Alleen de tekst: "Vier mensen. Een Diner. Een onontkoombare beslissing..."  doet mij vermoeden dat er vier mensen zijn die dineren en er zal iets gebeuren. We zullen zien, fingers crossed.